De soleil et de sang

Dans ce quartier chic de Port-au-Prince s’élèvent de belles demeures de pierre entourées de palmiers, de flamboyants et d’arbres orchidées. C’est là que, pour la deuxième fois en une semaine, un couple est retrouvé assassiné dans sa chambre. Deux corps mutilés gisant au pied du lit conjugal. La presse titre déjà sur une série de « crimes vaudous ».

Pourtant l’inspecteur Simon Bélage refuse de tomber dans la superstition. Sur cette île, la corruption et le trafic d’enfants font plus de ravages que le terrible Baron Samedi, le dieu des morts. Simon sait avec certitude que ces crimes sont l’œuvre d’un être de chair et de sang. Et tous les indices convergent vers un orphelinat fermé depuis près de vingt ans, surnommé la « Tombe joyeuse ».

Mais Simon devrait prendre garde. En Haïti, ignorer les avertissements des esprits, qu’ils soient vrais ou faux, peut se révéler dangereux.

❧

Σε αυτήν την κομψή συνοικία του Πορ-ω-Πρενς, ξεχωρίζουν τα όμορφα πέτρινα αρχοντικά που περιβάλλονται από φοίνικες, ποϊνσιάνες και ορχιδέες. Εδώ, όμως, για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα, βρίσκεται δολοφονημένο ακόμα ένα ζευγάρι στην κρεββατοκάμαρά του. Δύο πτώματα που κείτονται ακρωτηριασμένα στο νυφικό τους κρεββάτι. Ο ημερήσιος τύπος διαλαλεί ήδη πως πρόκειται για μία σειρά «εγκλημάτων βουντού».

Ωστόσο, ο επιθεωρητής Σιμόν Μπελάζ αρνείται να υποκύψει στις δεισιδαιμονίες. Σε αυτό το νησί, η διαφθορά και η εμπορία παιδιών επιφέρουν μεγαλύτερη καταστροφή από τον τρομερό Μπαρόν Σαμντί, το θεό των νεκρών. Ο Σιμόν γνωρίζει με βεβαιότητα ότι αυτά τα εγκλήματα τα έχει διαπράξει ανθρώπινο ον. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν σε ένα ορφανοτροφείο κλειστό σχεδόν είκοσι χρόνια, που κάποιοι αποκαλούν «Χαρούμενο Τάφο».

Αλλά ο Σιμόν θα έπρεπε να φυλάγεται. Στην Αϊτή, το να αγνοεί κανείς τις προειδοποιήσεις των πνευμάτων, είτε αυτά είναι αληθινά είτε όχι, μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Jérôme Loubry | De soleil et de sang (2020)