Alle Köpfe drehten sich ihm zu und schwiegen. Hatte er sich ausgeklinkt? Führte er Selbstgespräche, um sich wieder einzuklinken?Etwas, das ihm – seit wann, er wusste es nicht – öfter passierte. Kam ihm so vor. Sich in Gedanken entfernt zu haben und nichts mitzubekommen. Wie eine Entwicklung, die einem erst auffiel, wenn sie in Fahrt gekommen war.

Όλα τα κεφάλια γύρισαν προς το μέρος του και σίγησαν ξαφνικά. Είχε αποστασιοποιηθεί; Μήπως μονολογούσε προκειμένου να τους επαναπροσεγγίσει;

Κάτι που —από πότε, δεν ήξερε— του συνέβαινε όλο και πιο συχνά. Έτσι του ’ρχόταν. Να πλανιέται σε σκέψεις και να μην το αντιλαμβάνεται καν. Σαν μια εξέλιξη που την παρατηρεί κανείς μονάχα όταν αυτή έχει πια δρομολογηθεί.

Franz Dobler | Ein Schuss ins Blaue (2019)